Model Info

• Skynny (letterlijk: vel over been): weinig spieren, geen buikspieren.

• Ottermode (de oude benaming was 'lean' of 'swimmer'): het model doet aan fitness, zichtbare buikspieren, geen vet. Dit model wordt veel gevraagd (dragen van kledij, reklame voor vakantie en reizen). Dit type model wordt niet als agressief aangezien en wordt daarom graag ingezet in heel verschillende advertenties. Veel mensen kunnen zich met dit type model associëren.

• athletic of ripped (sportief): sterk en evenwichtig gespierd, het model wordt gebruikt bij reklame voor ondergoed, sportkledij en accessoires, en bij bepaalde reklamecampagnes waarbij het sportieve primeert.

• bodybuilder: dit type model wordt niet gebruikt in de klassieke reklame. Veel mensen vinden dergelijke lichamen lelijk. Deze modellen kunnen enkel gebruikt worden bij reklame voor speciale bodybuilder produkten: het wereldje van de bodybuilder is klein en gesloten.

• Bear ("een beer van een vent"), struis gebouwd model.

• Chubby: buikje, niet echt gespierd. Het model wordt ingezet daar waar er "gewone mensen" gevraagd worden: reklame voor Calgon (de bekende 'technieker' van Calgon), reklame voor Telenet, Belgacom en vooral Jupiler.

Als je op een uitnodiging bij een modellenbureau gaat, vraag dan wie je booker zal zijn. Vallen ze uit de lucht, dan heb je te maken met een fake modellenbureau die op kosten van de modellen leeft en niet voor opdrachten zal zorgen.

Verschillende modellen worden opgeroepen (meestal via een agentschap) op een geschikte plaats en de klant kiest dan de nodige modellen uit. Bij deze selectie wordt het model doorgaans niet betaald (ook verplaatsingsonkosten worden niet terugbetaald). Zorg dat je als model een deftige portfolio en een paar sedcards meehebt.

Controleer welke kleren je moet aantrekken (je mag het gerust vragen, dit komt goed over). Een vormeloze trainingspak is not done, zelfs niet voor een casting voor fitnessproducten.

Concreet zorgt een castingbureau dat je ingeschreven bent in een catalogus (in de praktijk is dat een website), een castingbureau zorgt eveneens dat je een degelijke portfolio hebt, maar een castingbureau zal niet voor opdrachten zorgen. Een castingbureau kan wel modellen selecteren op vraag van een adverteerder. Een castingbureau is vrijblijvend: het brengt beide partijen in contact met elkaar (model en opdrachtgever)

Fashion modellen doen soms ook commercieel werk en worden daarvoor beter betaald. Ze gebruiken immers hun imago (dat ze als fashion model opgebouwd hebben) om de produkten te promoten.

Veel ontwerpers werken liever met modellen om de kleren te passen (dan met paspoppen). Soms worden de modellen die de kleren gepast hebben ook gebruikt voor de mode défilé zelf.

Agentschappen maken meer en meer gebruik van influencers, zowel voor alledaagse produkten, maar ook voor produkten waarvoor eigenlijk geen reklame gemaakt mag worden (tabaksprodukten, alcohol,...).

Het is geen nieuw fenomeen, reeds in de golden sixties werden artisten ingezet om de promotie van hun produkten te maken (Polaroid en Andy Warhol), waardoor de verkoop weer opgekrikt kon worden.

Een lookbook werd vroeger in de bioscoopwereld gebruikt om het werk van de set ontwerper, de costumiers, de decor ontwerpers enz te tonen.

Vaak gebruiken de bedrijven de benaming "modelmanagement" omdat ze niet voldoen aan de eisen van een echt modellenbureau. Een modellenmanagement zorgt niet voor opdrachten voor de modellen.

Voor flyering, gastvrouw of gastheer op evenementen enz moeten de modellen ook een minimale lengte hebben.

Een model dat internationaal werkt heeft een moederbureau in zijn land. Zo kan het gevraagd worden door ondernemingen in het buitenland. Zoals er internationale geldtransacties zijn, zo worden ook modellen internationaal uitgewisseld.

Een model kan voor verschillende opdrachten geselecteerd zijn, dit heet dan eerste optie, tweede optie, derde optie,... Als de eerste optie niet genomen wordt, dan komt het model vrij voor de twede optie, en zo verder.

Om een geloofwaardige portfolio op te bouwen ga je best naar een fotograaf die ervaring heeft met het werken met modellen.

De twee eerste foto's van een book moeten eigenlijk pola's zijn (gewone zwart-wit onbewerkte foto's in profiel en face), maar veel mensen weten dat niet.

Een book wordt nooit gemaakt door één enkele fotograaf (en zeker niet door een modelagentschap). Een portfolio moet bewijzen dat je ervaring hebt, en die ervaring kan je niet opbouwen door met één enkele fotograaf te werken. Let dus op met fotografen (of bureaus) die zeggen dat ze je volledige portfolio kunnen realiseren, want dit is niet waar!.

Een portfolio met webcamfoto's of vakantiekiekjes kan gewoon niet!

Bij een shooting doet het model impliciet afstand van dit recht door te poseren voor de fotograaf. Waarom zou hij anders poseren? De materie is echter complex en het model kan achteraf vragen dat de foto's niet meer gebruikt worden (bijvoorbeeld als het model niet meer geïnteresseerd is in modellenwerk).

Met een props (van het engels property of eigendom) wordt er iets gedaan, in tegenstelling met het decor. Staat een zuil gewoon op de achtergrond, dan is het een decorstuk. Wordt de zuil vastgehouden, dan is het een accessoire. Vooral kledij is ideaal; een extra vest, een shirt dat vastgehouden wordt, een riem waarmee gespeeld wordt. Zo geef je het model iets te doen en lijkt de foto minder geposeerd. Props zijn zeer belangrijk bij studioshoots.

Indien er modellen nodig zijn, doet het reklamekantoor beroep op een agentschap: het kantoor stelt een profiel samen van de benodigde modellen, een modellenbureau zal de geschikte modellen leveren, een castingbureau zal de referenties van geschikte modellen doorgeven.

Het tegengestelde van TFP is FTM: For The Money. Deze afkorting wordt bij ons echter niet vaak gebruikt.