Om opgemerkt te worden, gebruik geen GSM- of webcam-foto's. Als je niet in staat bent een fotograaf te vinden om je te laten fotograferen, dan ben je waardeloos als model is de redenering van agentschappen, en ik kan ze geen ongelijk geven. Agentschappen zijn nogal kieskeurig wat betreft de technische kwaliteiten van de foto's en letten op details die door amateur-fotografen over het hoofd worden gezien (en ik heb het hier niet over "rode ogen"): storende schaduwen, verkeerde uitsnede, slechte belichting. Allemaal details die verraden dat je foto's afkomstig zijn van een klungelaar.

Zoals een visitekaartje moet een portfolio aan bepaalde regels voldoen. Het moet minstens een paar standaard-foto's bevatten (een veredelde pasfoto zeg maar): foto van het gezicht, kijkend naar de lens (regard caméra) en schuin. De achtergrond mag niet storend zijn: het model moet in de kijker staan.

Een paar foto's waar je volledig opstaat, een paar foto's met een blote borst, en dergelijke. De kleding moet iets extra aan het model geven; gebruik daarom kleuren die contrasteren met je huid (blauw). Geen wijdzittende kleren, maar een strakke lijn. Het mag echter geen modeshow worden waarbij alle aandacht naar de kleren gaat. Voorzie altijd verschillende kleren voor een fotoshooting, zodat de juiste combinatie uitgekozen kan worden (geen stadskledij aan het strand, bijvoorbeeld). Beweging is belangrijk, zelfs voor een foto: het resultaat is altijd beter.

Neem het soort foto's die het best bij jou passen. Een paar "candid camera" shots of snapshots (waar het model niet poseert) kunnen er ook bij. Bij snapshots is de technische kwaliteit van de foto ondergeschikt aan de expressie, het ogenblik, het gebeuren, maar dit betekent niet dat je een gsm kan gebruiken voor je snapshots. Deze creatieve fase is even belangrijk als de formele fase: agentschappen moeten duizenden foto's beoordelen, en bij een klassieke portret val je niet genoeg op. "Is dat alles wat hij kan?"

Laat je ten minste fotograferen door twee soorten fotografen. Zij hebben allebei een andere kijk op de zaak. Een beroepsfotograaf doet dit als job en zal een professioneel produkt afleveren (dat je wel zal moeten betalen), een amateur-fotograaf kan voor meer opvallende beelden zorgen. Een shooting in een studio kan ook nuttig zijn, mag je mag je zeker niet beperken tot die enige studio-shoot.

Door te poseren voor verschillende fotografen bouw je ook ervaring op: je leert de verschillende poses, hoe een fotosessie gebeurt, en dergelijke. Op een shooting voor een agentschap, waar een visagiste, een kapper, een lichttechnieker, een regisseur en andere mensen met onduidelijke funkties rondlopen zal de fotograaf geen tijd hebben om je details van het vak uit te leggen.

Voorbeeld portfolio modellenbureau

Voor een website, waar er doorgaans met relatief kleine foto's gewerkt wordt moet alle aandacht naar het model gaan. Mogelijkheid om je uit le leven en exotische decors uit te kiezen is er niet. Mijn standaard-truc heb ik veelvuldig toegepast, en dat levert goede resultaten: de kleur van de achtergrond verwijderen zodat het model als het ware uit de grijze massa springt (selective colors).

Deze shooting voor een portfolio leek nog het meest op een casting (dit is een testshooting waarbij modellen geselecteerd worden): sommige modellen kwamen gewoon niet goed over; het is alsof ze nooit geposeerd hebben of niet goed weten welke uitdrukking ze moeten nemen. Sommigen hebben gewoon een doods gezicht, waarop geen emotie te lezen is.