Berichtjes op facebook: De organisatoren worden al slapend rijk met het aantal SMSjes dat binnenkomt... En de modellen spelen het spelletje mee door iedereen aan te zetten zoveel mogelijk smsjes te verzenden. Berichtjes op facebook: Naast de 500€ sponsorgeld moeten de modellen ook nog een pak toegangskaarten voor de show verkopen. Twee VIP-kaarten à 150€/stuk: ik denk dat veel ouders zich zullen verslikken als ze de prijs vernemen…

Het is heel moeilijk het kaf van het koren te scheiden. Een paar jaren geleden lag er wel iedere week een mail van een dergelijke organisator in één van m'n mailboxen. De organisatie had geen website en de mails kwamen van een gmail-account. Je komt niet overtuigend over als je als organisatie in de media-sektor zelfs geen degelijke website met een eigen domain kan aanmaken (modellen en mode, dat is media). Natuurlijk gaven ze geen antwoord op mijn mails.

Bij mister-wedstrijden heb je hetzelfde fenomeen als bij modelagentschappen.

• Echte modellenbureau's worden betaald door de opdrachtgevers die een beroep doen op de modellen, niet door de modellen zelf. Een echt modellenbureau is vergelijkbaar met een interimkantoor.

• Bij verkiezingen moet het geld komen van de reklame, niet van de modellen. Bedrijven zullen maar al te graag geld op tafel leggen om hun naam op het podium te zien verschijnen,… voor zover de verkiezing iets te betekenen heeft. En dit is meestal nooit het geval.

Het is een slecht teken als de organisatoren van miss- en mister-wedstrijden de kandidaten uitdrukkelijk vragen om sponsors aan te brengen. Als model moet je dus gaan bedelen bij handelszaken. Je moet geld in het laatje brengen, want het is op jouw kosten dat de organisatoren leven. Handelszaken willen wel aankoopbonnen geven, maar cash geld... Dat wordt moeilijk (de crisis in de sector is nog niet voorbij). Enkel de grootste bedrijven komen eventueel in aanmerking, maar die gaan geen wedstrijdje sponsoren, die werken nationaal.

De modellen moeten voor alle kosten opdraaien. In het kort: sponsors aanbrengen ten waarde van minstens 250€, zorgen voor minstens 10 gewone kaarten (à 25€ stuk) en 5 vip kaarten (waarvan ze de prijs niet durven vermelden). Logies in het hotel (verplicht, en naar alle waarschijnlijkheid niet gratis), zogezegd voor een opleiding catwalk. Opgelet, de prijzen op hun website veranderen sneller dan de beursindexen, en uitsluitend naar boven. Prijzen update 2010: Minstens één sponsor à 500€ aanbrengen plus 30 toegangskaarten à 50€ verkopen, logies in het hotel vervalt.

Uiteindelijk kost het je als model meer dan duizend euro als je geen sponsors kan vinden (verplaatsing niet inbegrepen), zonder dat je d'er iets aan hebt (dergelijke verkiezingen gebeuren in een klein zaaltje zonder veel media-aandacht).

De grootste boerenpummel kan het tot finalist schoppen want ieder kandidaat is automatisch finalist wegens weinig kandidaten. Ik ken een paar van de kandidaten uit mijn regio, sommigen hebben evenveel stijl als een halfvolle PMD-zak (en evenveel hersenen als een leeg blik bier). Geen enkel gerenomeerd modelagentschap zal een modelscout uitsturen voor een model uit Dadizele! Deze verkiezing is enkel een provinciale verkiezing! Vul je de online inschrijfformulier in, en wil je het contract verbreken (nadat je de zeer kleine letters hebt gelezen), dan krijg je een faktuur van 650€ schadevergoeding in je bus... Bedenktijd kennen ze hier ook niet! Die organisatoren doen geen verkiezingen, maar leven van de talrijke "schadevergoedingen".

Het is niet ongewoon dat een Mister wedstrijd gekoppeld is aan een modellenbureau. Als het modellenbureau niet genoeg opbrengt (wat altijd het geval is), moet de verkiezing het gat in de jaarrekening dichten. Het modellebureau (fake natuurlijk) moet de deelnemers over de schreef trekken als hij onzeker is.

Het fenomeen is niet beperkt tot één model contest. Maar zoals altijd is Google je beste vriend als je maar uit je doppen kan kijken. Doe een google op de naam van de verkiezing en lees niet enkel de officiele site, maar vooral de kleine blogberichten.

• Als de website niet bijgewerkt is (er staan enkel resultaten van twee jaar terug): opletten, de organisatie is aan het doodbloeden.

• Als er geen historisch overzicht is, dan bestaat de wedstrijd nog maar een jaar en hebben ze geen naambekendheid.

Tijdens de samenkomsten heb je alle negatieve kantjes van teambuilding: “En Jan, hoeveel sponsors heb jij al gevonden?”... “Goed zo Tom, je hebt de meeste toeganskaarten verkocht”... “Laat je niet kennen, Luc, ...” Op iedere samenkomst (persvoorstelling, showvoorbereiding,...) worden dezelfde psychologische trucjes gehanteerd. “Je inzet telt mee bij de puntentelling” (hoeveel precies wordt nooit vermeld, heb je trouwens al gemerkt dat er nooit een deurwaarder de resultaten controleert?)

Finalist worden is niet zo moeilijk, want vaak zijn er meer finaleplaatsen dan kandidaten. Hoe meer finalisten, hoe meer geld er kan binnenstromen. Echt fair zijn deze wedstrijden niet, als je weet dat bepaalde kandidaten doorgelaten worden naar de finale terwijl de juryleden die unaniem afgekeurd hadden (meegemaakt toen ik in de jury zat). Maar die kandidaat-finalisten hebben toevallig heel rijke ouders... Eigenlijk gaat het er niet over wie de wedstrijd wint, maar hoeveel geld en binnen stroomt...

Zelfs voor Miss België is er geen plaats bij een gerenomeerd modellenbureau (echte modellenbureau's schuwen dergelijke verkiezingen als de pest). En nu dat de belspelletjes op TV afgevoerd werden is er ook al geen toekomst meer voor de Missen!

Bij een verkiezing is er wel een catwalk, en modellen en mannequins moeten toch kunnen defileren? Een verkiezing is dus toch positief? Juist niet: bij een verkiezing defileer je om jezelf in de kijker te stellen "stem op mij!". Bij een echte mode-défilé verkoop je kleren. Je maakt geen oogcontact met het publiek. Daarom dus dan echte agences liever niet werken met finalisten van een verkiezing.

En, ook al meegemaakt: je bent de winnaar van de verkiezing, en plots is alles afgelopen. De organisatoren zijn met het geld gaan lopen, en daar sta je dan met je dure lintje. Geen contract bij een modellenbureau, geen opdrachten, niets. Wel 750€ armer! Mister Vlaanderen is emblematisch: het werd geplaagd door malversaties (de voorzitter werd zelfs aan de deur gezet en kreeg een proces aan zijn been) en verdween voorgoed een paar jaar later.

Nog een paar andere negatieve punten (verschillend naargelang de wedstrijd):

• Verplicht moeten betalen voor drukwerk (10 keer duurder dan bij een drukker), drukwerk dat eigenlijk al betaald is door de sponsor(s), want de firmanaam staat in het groot op de folder
• De winnaar is diegene die de meeste SMS berichtjes op zijn naam heeft (à 2 euro per bericht worden de organisatoren al slapend rijk). Wat heeft dàt te maken met een verkiezing?
• Meer punten door reizen te verkopen. Heb je nu gewonnen dankzij je looks of omdat je een gladde verkoper bent?
• Tombola kaarten moeten verkopen (dat is toch gewoon afpersing?!)

Bij verkiezingen is er geen sprake van arbeidscontract: je wordt niet betaald voor je diensten (in tegendeel: je moet sponsorgeld betalen en toegangskaarten verkopen). In een zekere zin heb je je lintje betaald en mag je ermee doen wat je wilt: als je kleren van G-Star koop, dan mag je die toch ook dragen op een fotoshoot? Hetzelfde geldt voor het Mister-lintje: je hebt die betaald met je sponsorgeld en je werk: het is je eigendom geworden (de verkiezing mag je lintje niet afpakken). Er is nog geen rechtzaak gebeurt, maar ik ben er zeker van dat een rechter deze redenering zal volgen.

Iets anders is natuurlijk de naam van de verkiezing: je mag geen concurrerende verkiezing organiseren met dezelfde naam (zoals je zelf ook geen fake G-Star kleren mag laten maken). Maar dit is enkel het geval als de verkiezing de naam heeft laten registreren, of een onderneming is. Maar hoeveel van die verkiezingen hebben een ondernemingsnummer? Uit hun website valt dit niet af te leiden, en dit is wettelijk niet in orde.