|
Links: een lijst van modellenwedstrijden, er zijn meer wedstrijden dan echte modellenbureau's! En dat is nog maar één reeks wedstrijden, er zijn concurrerende verkiezingen die hier niet op staan.
Kostprijs voor de modellen
Vaak is de uiteindelijke kostprijs nergens te vinden en wordt je halverwege verplicht om sponsors te vinden en om (dure) toegangskaarten te verkopen. Niet iedereen heeft rijke ouders die zomaar 500€ aan inkomkaarten (VIP-kaarten) kunnen betalen. En dan moet je nog 250€ aan gewone kaarten zien te verkopen. Er wordt ook 300€ aan sponsorgeld gevraagd. Veel kandidaten weten zelfs niet wat hen te wachten staat! Als je en tevee of een frigo koopt, dan ken je de prijs. De prijs om aan de finale van een verkiezing te mogen deelnemen staat echter nergens vermeld.
Om mij een idee te vormen van de verschillende verkiezingen, ondervraag ik vaak de modellen na de finale. Natuurlijk is er veel afgunst en is men misnoegd omdat men niet gewonnen heeft, maar je kan toch conclusies trekken: als iedereen zegt dat de organisatie op niets trekt, of als er valse beloftes gedaan werden, dan is daar toch iets van waar.
Terwijl de modellen voortdurend aanwezig moesten zijn op evenementen, vallen ze in een zwart gat na de finale: eigenlijk zijn het pariah's geworden want echte modellenbureaus werken niet graag met mensen die aan wedstrijden hebben deelgenomen.
Illegalliteit en
Oneerlijke concurrentie voor echte modellenbureaus
Een probleem met bepaalde verkiezingen is dat ze in de illegalliteit optreden. Ze voeren handelsaktiviteiten uit (vergelijkbaar met die van een modellenbureau), ze vragen sponsorgeld, enz. maar ze hebben geen ondernemingsnummer. Ze voeren grote publiciteit uit op hun website, maar een aantal meldingen die VERPLICHT aanwezig moeten zijn ontbreken: ondernemingsnummer, maatschappelijke zetel, verantwoordelijke uitgever. Alles is goed en wel, tot dat ze aangegeven worden door een concurrente verkiezing. Ze krijgen dan het bezoek van de FOD Economie, een flinke boete en ze mogen de boel sluiten. Je hebt sponsorgeld gegeven, kaarten verkocht, tijd vrijgemaakt, en dan gaat de verkiezing niet door. Dat is ook de reden waarom bepaalde verkiezingen niet lang bestaan: van zodra ze te groot worden en op de radar van de economische inspectie te zien zijn veranderen ze van naam.
Wedstrijden en modellenbureaus
België kent een overmaat aan verkiezingen. Ik heb daar niets op tegen, maar als model moet je weten dat je daardoor niet automatisch zal geselecteerd worden door modellenbureaus, in tegendeel. Vaak reageren professionele modellenbureaus afwijzend als je zegt dat je al aan een verkiezing hebt deelgenomen.
Echte modellenbureaus zien verkiezingen als een verkaapte manier om in hun vaarwater te komen: om de modellen ervaring te geven worden er modeshows voorzien. “Onze modellen zijn beschikbaar voor al uw fotowerk, catwalk, ... kortom voor al uw opdrachten” staat er op de site van Fashion Model Awards. Maar wat is het ondernemingsnummer van FMA? De bedrijven die aanwezig willen zijn op de modeshow moeten betalen voor de modellen. Geld kan echter maar één keer uitgegeven worden, en het geld dat naar een model contest gaat, gaat niet meer naar een modellenbureau.
Iemand die deelneemt aan een Miss/Mister verkiezing, die loopt de catwalk af als een hoer: "Kijk naar mijn tieten! Kijk naar mijn kontje! Stem voor mij! 2€ per SMS!". Wat je bij een wedstrijd leert, kan je niet gebruiken als je echt model wilt worden. Een echte mannequin maakt geen oogcontact met het publiek.
Circus in aktie
Het is dan ook zo dat de modellen van de ene show naar de andere voorstelling gesleurd worden (bij bepaalde verkiezingen hebben de modellen nagenoeg geen enkel week-end meer vrij): ze moeten geld opbrengen en de verkiezing waaraan ze deelnemen promoten! De organisatoren worden betaald voor de aanwezige modellen, maar de modellen zelf krijgen niets (zelfs de verplaatsingen worden niet vergoed).
Uitstap naar Spanje
(of andere goedkope vakantiebestemming)
Wat is de bedoeling ervan?
En dan heb je de obligate uitstap naar Lhoret del Mar (of een ander goedkoop alternatief). Het is een all-in formule (de booze moeten de modellen wel zelf betalen) met pizza 's morgens, 's middags en 's avonds. De modellen reizen "gratis" mee, maar de mensen die mee willen moeten extra betalen, terwijl de organisator de reis niet heeft moeten betalen.
Update 2011: modellen moeten nu ook hun reis betalen... Soms is het heel leuk, andere keren klikt de groep niet goed samen en is het een hel. Voor de sponsor (een reisbureau) een manier om in de publiciteit te komen zonder veel kosten te maken. Dàt is dus de reden van de uitstap (eigen aan nagenoeg alle verkiezingen): uitgedokterd om de winst te maximaliseren!
Er bestaat een website “Il Love Misses”, maar in plaats dat die site concrete informatie geeft (hoeveel toegangskaarten voor de finale moet je verkopen), is het één en al glam en glitter zonder inhoud. Artikels zijn er niet, er wordt van de bezoekers niet verwacht dat ze kunnen lezen.
Er is zelfs een lijst van alle “gerenomeerde verkiezingen” (sic). Hoeveel finalisten effektief een job in de modewereld gevonden hebben staat niet vermeld... Maar is dit eigenlijk van belang? Je ziet ook dat het een klikske is: Miss Gent gaat op bezoek bij Mister Ledeberg, Mister Ledeberg doet een acte de présence bij Miss Plus, enz: een circus, dus.
Verkiezingen die niet in het plaatje passen worden niet vermeld. Casting van Future Top Model? Persvoorstelling van Mister Belgian Style? Noppes, dit zijn geen “vrienden”. Ik heb altijd de neiging om mee te gaan met de underdog, daarom dat ik een paar jaar geleden Mister Belgian Style als fotograaf gevolgd heb.
Mister Belgium Personality
Bij Mister Belgium Personality ligt lag de klemtoom op het samen iets organiseren: leren catwalk lopen, de show voorbereiden, choreographie instuderen, samen uitgaan, samen op het podium in een disco. Het concept van provinciale voorverkiezingen is goed gevonden: de modellen moeten niet naar het andere kant van het land rijden voor een optreden en de organisatoren verdienen extra aan die provinciale finales waar de deelnemers ook kaarten moeten verkopen. Opgelet, dit is een zuivere commercieele bedoening: de organisatie wordt betaald voor ieder optreden van de modellen, maar de modellen zelf krijgen niets. Dit hoort namelijk bij hun "opleiding".
Anno 2012: Mister Belgium Personality lijkt de meest succesvolle verkiezing te worden. Deze verkiezing is gekoppeld aan een modellenbureau (Fashionmove). Dit zou positief moeten zijn, maar uit contacten met modellen weet ik dat de modellen die bij het bureau ingeschreven zijn nauwelijks opdrachten krijgen. Maar anno 2016 is de site niet meer bijgewerkt sinds 2014... En 10 jaar later bestaat de wedstrijd niet meer...
Bij Mister Universe krijgen de modellen een uitgebreide voorbereiding: modeshow lopen, foto-sessies, persvoorstelling. Mister Universe is echter in 2010 verdwenen van de belgische radar.
Maar terug naar onze verkiezingen: er zijn modellen die bij mij komen aankloppen: "Kan u mijn sponsor zijn voor 250€? Ik maak grote kans om bij de finalisten te horen!". Tuurlijk dat je grote kansen maakt om bij de finalisten te horen. Er zijn 10 kandidaten en 12 finaleplaatsen. En ik kan je al vertellen dat er in de zaal precies 150 toeschouwers aanwezig zullen zijn, namelijk al de mensen die onder druk gezet werden om toegangskaarten te kopen. Ambiance!
Minder erg dan de kaartenverkoop en de sponsors: de SMS-voting en het "liken" van de pagina op facebook. De SMS voting is niet gratis voor de stemmers (zelfs al heb je een mobiel pakket met duizenden smssen), het kost je gemakkelijk meer dan een euro per SMS. Waarom doen de wedstrijden dat? Omdat het geld opbrengt, natuurlijk!
Het liken van de pagina op facebook is een andere manier om volk aan te trekken. Op het eerste zicht brengt dit niets op voor de organisator (hij moet zelfs betalen om zo'n campagne op facebook op te zetten), maar het trekt volk aan, mensen die misschien volgend jaar zullen deelnemen. De kostprijs van de campagne, het zijn de huidige modellen die die betaald hebben.
Zo zie je regelmatig modellen die overal eenzelfde bericht posten (op hun tijdlijn, in groepen (die niets met het modellenwerk te maken hebben), op pagina's,...). Omdat ik veel met modellen werk gebeurt het vaak dat ik op mijn tijdslijn niets anders zie dan oproepen om te stemmen.
En dan zijn die modellen natuurlijk verwonderd dat niemand gestemd heeft: “Meer dan 2500 FB vrienden, en nog niet aan 250 stemmen komen... Bende egoisten!!” Neen, geen egoisten: veel mensen zijn een dergelijke drukdoenerij kotsbeu.
De SMS voting en het liken van modellenpagina's heeft niets te maken met het echte modellenwerk. Een model of mannequin wordt verkozen door een jury bestaande uit mensen uit de modewereld (couturiers, ontwerpers, headhunters van modellenbureaus,...), niet door jan-met-de-pet.
Top Model Belgium (heet nu Top Model Europe) is bezig met een sterke opmars, vooral in Wallonië en Brussel (het is een franstalige organisatie). Maar het is best mogelijk dat Vlaanderen ook getroffen wordt: de andere verkiezingen stellen meestal niets voor (ze mogen blij zijn als ze een 10-tal finalisten kunnen bijeen rapen).
Weeral die vervloekte exclusiviteitscontracten
Ik ken de meeste modellen die aan Misterwedstrijden deelnemen. Een tijdje geleden waren een paar modellen aanwezig op een fuif voor de opening van een nieuwe sportzaak, uiteraard mèt hun (duurbetaald) lintje. De pers was aanwezig op de opening en foto's werden achteraf gepubliceerd op de fanpage van de sportzaak. Amaai! De modellen hebben achteraf een ferme bolwassing gekregen, alsof het kleine kinderen waren. Een echte publieke vernedering.
De reden is eenvoudig: voor de organisator van de verkiezing zijn dat een paar honderden euro's die ze niet ontvangen hebben. Als modellen een "acte de présence" doen in een handelszaak, moet de handelszaak de organisatoren betalen voor de modellen, en dat is hier niet gebeurd.
Ik neem hier als laatste voorbeeld Top Model Contest Benelux, die de strijd tegen aids steunt (de meeste verkiezingen steunen geen enkel goed doel). Ondanks zijn internationale naam is het een Antwoarps klikske, maar antwerpenaren denken dat ze het centrum van de wereld zijn. Vreemd dat ze de extensie ".eu" niet gebruiken, ze wachten waarschijnlijk tot ".world" vrijkomt.
Als TMC-model had je vroeger geen kosten, je kreeg zelfs geschenkbonnen toegestopt door de sponsors, maar vanaf 2011 mag je ook sponsors zoeken zoals bij de meeste verkiezingen. 't Is krisis hé, zelfs voor Baron Rolls Royce. Maar als er wat geld overblijft, dan wordt die aan het aidsfonds gegeven. Echt waar...
Een bijkomend probleem met deze verkiezing is het zeer laag niveau dat gehaald wordt. Haal een tiental brossende jongeren uit de goot en je hebt de finalisten van Top Model Contest Benelux. Deze jongens en meisjes zouden beter metser, makelaar, mecanicien, musicoloog, meubelmaker of militair worden. Maar NIET mannequin. De organisatie slaagt er niet in degelijke kandidaten te vinden. Misschien dat de kandidaten weglopen als ze de one-man-show van Mister Dave (AKA Baron Rolls Royce) hebben gezien, kan ook natuurlijk. Ik heb éénmaal zijn kunsten mogen aanschouwen op het bovendek van de Diamond Princess en dat is niet voor herhaling vatbaar (neen, er worden geen foto's gepubliceerd...)
Als model heb je weinig baat om mee te doen aan deze verkiezing. “A vaincre sans péril, on triomphe sans gloire” (Pierre Corneille zag het ook allemaal gebeuren).
|
