Wedstrijden die een modellencarrière voorspiegelen zijn niet meer van deze tijd. Als model moet je nu een trendsetter zijn, een influencer met duizenden volgers, een videoblogger waarvan de videos miljoenen keren bekeken worden. Dit is Model 3.0
Bob Bams kan het verschil niet maken tussen een modellenwedstrijd en zijn privé leven. Hij schrijft eerst dat hij alle informatie ging geven over modellenbureaus, stuurt dan onprofessionele en "homo" berichten en als hij op zijn vingers getikt wordt verbreekt hij alle communicatie.

Ik blijft het echter vreemd vinden dat het doel van een wedstrijd het selecteren van kandidaten voor een andere wedstrijd is, die zelfs niet in België plaatsvindt (en dus geen voordelen biedt).

In een aantal opzichten loopt Best Model achter: een modellenwedstrijd anno 2017 is niet meer hetzelfde als een modellenwedstrijd anno 1990. Er zijn veel meer spelers bijgekomen, en dat hebben andere modellenwedstrijden wel geleerd: ze leggen contacten met fotografen om de shows te fotograferen, en de fotografen maken dan reklame voor de betreffende wedstrijd, en uiteindelijk lopen de modellen ook in de kijker, wat toch de bedoeling is. Hoeveel fotografen waren er aanwezig in 2016 (halve finale en finale)? Welgeteld twee, en van de ene zijn er geen foto's van de finale online gezet. Best Model waarschuwt iedereen om niet samen te werken met hobby-fotografen, maar haalt er zelf een paar binnen om de finale gratis te fotograferen en probeert om de fotoshoots zo goedkoop mogelijk te laten gebeuren.

Een modellenwedstrijd voor het selecteren van nieuwe modellen is tegenwoordig minder relevant. Als een modellenbureau een bepaald model nodig heeft, dan heeft ze die NU nodig, niet binnen 6 maanden als de wedstrijd afgelopen is. Ik stuur regelmatig mensen door naar Borderfield (heet nu Castingteam) als ik zie dat ze beantwoorden aan de gevraagde profiel. Dit bureau heeft regelmatig volk nodig voor heel diverse opdrachten. In 2016 heb ik twee mensen binnengebracht en nu krijgen ze regelmatig opdrachten.

De wedstrijd is een wereldje op zich met weinig voeling met wat er gebeurt in de modellenwereld. Als fotograaf kom ik vaak fitness modellen tegen, maar deze willen niet deelnemen met een wedstrijd dat in hun ogen teveel "fashion" is. De bedoeling van fashion modellen is niet dat ze in onderbroek poseren, terwijl dat wel het geval is voor fitness modellen. Beide groepen horen niet echt bij elkaar, maar in de wedstrijd moet iedereen op dezelfde manier defileren.

Het is natuurlijk niet de bedoeling een categorie "body builders" te maken, maar een scheiding tussen fashion en fitness modellen moet er zijn, zodat beide groepen op een adekwate manier (en met de juiste kleren) kunnen defileren. Tegenwoordig hebben bepaalde fashion modellen geen zin om te defileren naast fitness modellen, maar het omgekeerde is ook waar: fitness modellen willen niet naar de wedstrijd gaan omdat het teveel gericht is op "fashion" modellen. Door die eenheidsworst is het onmogelijk een voldoende divers modellenbestand aan te trekken en heeft de wedstrijd moeite om nieuwe kandidaten te vinden.

Er is een categorie "foto model" die voorzien is voor modellen die te klein zijn om mannequin te worden. Waarom dan niet een categorie "fitness" in het leven te roepen voor meer gespierde modellen? Ieder jaar wordt daar veel over gesproken, maar in de praktijk komt daar niets van in huis.

Modellenwedstrijden in het algemeen

De meeste organisaties die modellenwedstrijden houden hebben een onverzorgde website die al jaren niet meer bijgewerkt is. Recrutering en contact met de modellen gebeurt nu hoofdzakelijk via instagram en facebook. De statuten van de verenigingen zijn onduidelijk: is dit een commercieele onderneming of een vzw? De ondernemingsvorm staat niet op de website en andere wettelijke bepalingen ontbreken eveneens. Dit is van belang als er bijvoorbeeld een ongeval zou gebeuren. Je valt van het podium tijdens een repetitie en je breekt je been: wie is er verantwoordelijk?

Samenwerkingen met fotografen

• Geen artistiek naakt of bedekt naakt als je model wilt worden. Als de fotograaf daarover begint, stop de samenwerking
• Kijk naar de foto's op het profiel van de fotograaf. Let op als er bijna uitsluitend underwear te zien is.
• Let op bij betalende opleidingen en betalende fotoshoots. Een opleiding volgen is zeker geen garantie dat je model kan worden, in tegendeel.

Hoeveel mensen die bij Best Model zijn ingeschreven worden uiteindelijk 'top model'? Als ik een cijfer van 1% zeg, dan ben ik zeer optimistisch. Maar er zijn wel modellen die aangenomen worden voor één of meerdere opdrachten. Neem het hef zelf in handen, maak een model-profiel aan, contacteer fotografen waarvan je de foto's goed vind, schrijf je in op Model Mayhem,... want het is als men jong is dat men alle mogelijkheden moet verkennen.

Negatieve punten van Best Model

• Er zijn alternatieven om in contact te komen met modellenbureaus: één ervan is the Model Convention, een soort beurs waar er de modellenbureaus standjes hebben en waar je je kan presenteren. Dit is sneller en goedkoper dan een modellenwedstrijd die één jaar duurt. Je weet ook bijna direct of de bureau interesse heeft of niet.

• Best Model, da's eigenlijk Robert Bams en niemand anders. Het is een éénmanszaak zonder echte medewerkers, zonder secretariaat,... De vrijwilligers hebben geen inspraak, Robert kan absoluut niet delegeren. Het is eigenlijk een oubollige modellenwedstrijd die zich niet heeft aangepast aan de moderne wereld, met zijn vlotte contacten tussen de verschillende actoren: sponsors, fotografen, organisatoren van events, enz.

  In al die jaren is de wedstrijd niet veranderd, behalve in negatieve richting: minder en minder deelnemers, geen halve finale meer,... Vrijwilligers geven soms ideeën om de wedstrijd te verbeteren, maar die worden nooit uitgevoerd.

  Er moet reklame gemaakt worden voor Best Model. Wie kan dat beter doen dan de modellen en bepaalde geselecteerde fotografen? Een van de ideeën was "free shootings". Dit zou direct honderden reakties op facebook teweeg gebracht hebben (modellen posten de foto's, vrienden liken de foto's en taggen die, en zo maak je gratis reklame voor Best Model). Maar daar is uiteindelijk niets van gekomen. De voorzitter vertrouwt geen enkele fotograaf.

  Deelnemers mogen niet werken met andere fotografen en organisaties —zelfs als ze niet aangenomen worden.

• Doe wat ik zeg, maar kijk niet naar wat ik doe: Robert Bams is (terecht) tegen de modellenwedstrijden die verbieden dat de modellen andere dingen zouden doen, maar Robert doet precies hetzelfde. Als je bij Best Model zit mag je niet werken voor een andere fotograaf of organisatie, terwijl het juist door te werken met andere betrouwbare fotografen dat je het meest zal leren. Vreest Bob Bams misschien de concurrentie?.

  Maar het is toch niet zo erg? Na de wedstrijd mag je toch opnieuw samenwerken met fotografen? De praktijk is wel anders: door de peptalk hadden de deelnemers zulke hoge verwachtingen dat ze teneergeslagen zijn na de wedstrijd en niets meer te maken willen hebben met de modellenwereld.

  Tussen het paasverlof (de halve finale (als die gehouden wordt...)) en eind oktober (de finale) gebeurt er niets voor de modellen, terwijl het juist in de zomermaanden is dat de modellen contacten moeten leggen met fotografen, opdrachtgevers, bureaus, enz. De meeste modellen hebben dus een jaar verloren. En één jaar kan het verschil maken, zeker voor meisjes. Er is veel leegloop tussen halve finale en finale, want sommige mensen zijn na 6 maanden niet meer geinteresserd, anderen hebben hun eigen weg gevonden, enz. Het is al een aantal jaren dat er geen halve finale meer voorzien wordt.

  Best Model laat niet toe dat de modellen voor andere doelen zouden werken, bijvoorbeeld een betaalde opdracht of een gratis fotoshoot (TFP/TFCD) bij een fotograaf. Best Model is niet de enige organisatie die zoiets verbiedt, maar daarin gaan ze wel heel ver. Zelfs mensen die zich hebben ingeschreven maar de finale niet gehaald hebben mogen niet voor anderen werken, terwijl het juist de bedoeling dat je met zoveel mogelijk goede fotografen zou werken.

  Niet alle modellen zijn gemaakt voor Best Model for Belgium; met een beetje ervaring pik je zo de mensen uit die een kans maken bij de bureaus die met Best Model samenwerken, en bij bureaus die niet met Best Model samenwerken. De niet-geschikte modellen worden "gebruikt" om meer volk te hebben, terwijl ze eigenlijk nooit in aanmerking komen (dit is niet eigen aan BmB). Die modellen hadden wel andere wegen kunnen bewandelen, waar ze misschien wèl een graantje hadden kunnen meepikken.

• Alles wordt veel te rooskleurig voorgesteld: "Wordt nu model!", "Een fantastische advontuur!",... Robert is een mooiprater en iedereen trapt er in. Maar in feite is er een casting, sommige jaren een fotoshoot (maximaal 10 minuten per model), soms een halve finale en op de dag van de finale een uurtje in groep om te leren catwalk lopen. Met op het einde een waterkansje om opgemerkt te worden door een modellenbureau.

  De deelnemers krijgen maar een heel beperkte informatie. Door aan Best Model deel te nemen denken ze dat ze al aangenomen zijn door een modellenbureau "U have to contact my agency "bob bams".

• Best Model is niet meer wat het vroeger was, de fut is er uit. Ik heb FTM gekend meer dan 10 jaar geleden, toen er één enkele casting in Brussel was, en er een file tot op straat was. De franstalige televisiezenders kwamen de mensen op straat interviewen omdat het zo'n groot evenement was. Nu werkt FTM/Best Model ook in Vlaanderen, gewoon omdat ze anders geen kandidaten vinden. Er worden castings in alle grote steden gehouden en er komen een 10-tal mensen af, juist genoeg om de huur van de zaal te betalen.

  Grote modellenbureau's zien de wedstrijd als een lachertje en sturen geen headhunter meer naar de finale. De generatie die FTM in zijn gloriejaren gekend heeft is nu op pensioen en de nieuwe generatie is niet meer geïnteresseerd in modellenwedstrijden. Als modellenwedstrijd is Best Model onbeduidend geworden.

• Terwijl er goede kanten zijn aan een degelijk wedstrijd, is er ook iets fundamenteels verkeerd aan wedstrijden. De kans dat je opgemerkt wordt door een modellenbureau is zeer klein. Zelfs al ben je zeer gemotiveerd, dit speelt nauwelijks een rol. De bureaus kiezen wat ze nodig hebben, en laten de rest links liggen. Tegenwoordig nemen ze zelfs niemand meer aan.

• De communicatie tussen model en BMB gebeurt niet altijd op een professionele manier, dat heb ik gemerkt bij verschillende modellen die mij printscreens doorgestuurd hebben. Hij kan het verschil niet maken tussen zijn privé leven en het werk. Als model weet je niet goed of je uitgenodigd bent voor een casting of voor iets anders (ik laat je raden wat). Het is niet eenmalig gebeurd, maar het komt regelmatig voor. "Sexy" als commentaar geven op een badkamerfoto is niet echt professioneel. Robert Bams gedraagt zich eerder als jaloerse echtgenoot dan als professionele coach. Zo plaats je eigenlijk de volledige branche in een slecht daglicht. Zou een fotograaf van Belgium Model Academy zich zo gedragen, dan wordt hij direct uitgesloten (dit hebben we echt gedaan met een fotograaf in 2022, en zijn berichtjes waren minder erg dan wat Robert als berichten stuurt).

• Robert Bams heeft een zeer kwalijke reputatie, en ik druk mij hier zacht uit. Hij is niet zuiver op de graad, maar omdat hij niet kan begrijpen dat er fotografen zijn die degelijk werk leveren scheert hij iedereen over dezelfde kam. Omdat hij met de mannelijke modellen flirt en zijn handen niet thuis kan laten, denkt hij dat alle fotografen ook zulke perverten zijn. Luister naar wat ik zeg, kijk niet naar wat ik doe is dan ook zijn motto. En om de vier jaar wordt hij op een model verliefd en laat hij dan alles vallen. Na een paar maanden (of weken) spring de relatie natuurlijk af.

Als fotograaf kom ik in een situatie waarbij ik geen goede modellen meer naar Best Model for Belgium doorstuur, want ik weet dat ik niet meer met die modellen zal mogen werken.

Als finalist van Best Model for Belgium heb je automatisch meer dan 50% kans om deel te nemen aan Best Model of the World, maar dit is eigenlijk meer een formaliteit en zal je niets opbrengen: internationale wedstrijden worden doorgaans niet gevolgd door beroepsmensen (die recruteren altijd lokaal).

Over de werking van Best Model weet ik veel, omdat ik meer dan een jaar effektief voor de organisattie gewerkt heb, niet enkel als fotograaf, maar ook als website bouwer, jurylid, boekhouder, enz.